Δευτέρα 28 Μαΐου 2007

ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΥΣΙΑ

Δάφνη: Ασφυκτιούσα, ήμουν κλεισμένη σ ’ένα σκοτεινό, αποπνικτικό δωμάτιο. ( σιωπή)… ήταν φτιαγμένο από ατσάλι νομίζω. Καθόμουν στο κρεβάτι. Ναι, ναι καθόμουν στο κρεβάτι. Κάθε ανάσα γινόταν και πιο δύσκολη. Το οξυγόνο λιγόστευε όλο και περισσότερο… Αυτά!

Ψυχοθεραπευτής : Έτσι τελείωσε το όνειρο?

Δάφνη: Όχι, όχι. Μετά προσπάθησα να βρω διέξοδο να πάρω λίγο αέρα… μα το δωμάτιο δεν είχε παράθυρα. Ναι…τώρα θυμάμαι (σιωπή)…

Ψυχοθεραπευτής : Θυμάσαι?

Δάφνη: Υπήρχε μια μεγάλη πόρτα, θαμμένη πίσω από ένα μαύρο σεντόνι που πάνω του χόρευαν λευκές σκιές. Χόρευαν έναν χορό γνώριμο αλλά συνάμα απροσδιόριστο. Κρύφτηκα ανάμεσα στο σεντόνι και την πόρτα, κουλουριάστηκα στο έδαφος και άκουσα κάποιον να με φωνάζει:
« Δάφνη. Δάφνη.» .
Ήρθανε να με σώσουν σκέφτηκα και μετά με κυρίευσε μια απέραντη θλίψη.

Ψυχοθεραπευτής
: Θλίψη.

Δάφνη: Ναι θλίψη, μα δεν ήξερα γιατί, και σε παρακαλώ ούτε εσύ να με ρωτήσεις το λόγο, εκτός αν ξέρεις και θέλεις να μου πεις… κι εγώ θα αποφασίσω αν θέλω να σ’ ακούσω.

Ψυχοθεραπευτής : (σιωπή)…

Δάφνη: Ίσως έτσι να ΄ναι πιο καλά. Οκ.
Ποίος είναι, ποίος με φωνάζει?: είπα ψιθυριστά.
« Η φίλη σου, η απουσία » μου απάντησε η φωνή.
Μα πώς? Δεν γίνεται. Όχι, όχι αποκλείεται. Ζεις μέσα μου, τρέφεσαι από το αίμα μου, αναπνέεις με κάθε χτύπο της καρδίας μου και μου μιλάς μέσα από τις λέξεις μου. Όχι, όχι δεν με φωνάζεις εσύ. Ποτέ δεν άνοιξα το στόμα μου.(σιωπή)…


Ψυχοθεραπευτής : Κι η απουσία? Η απουσία τι απάντησε?

Δάφνη: Δεν ξέρω. Έκλεισα τα αυτιά μου κι άρχισα να ουρλιάζω, έτσι ώστε να μην ακούω τίποτα πια.
Κάποιος μου χτύπησε την ατσάλινη πόρτα: « Δάφνη, Δάφνη άνοιξέ μου σε παρακαλώ. Δάφνη! »
Συνέχισα να ουρλιάζω: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
« Άνοιξέ μου σε παρακαλώ, για όνομα του Θεού , τι σου συμβαίνει? » φώναζε ένας άντρας έξω από την πόρτα.
Δεν ήξερα ποιος ήταν, πάντως αυτός επέμενε να με βοηθήσει. Δεν είδα ποτέ ποιος ήταν, ούτε καν έκανα τον κόπο να κοιτάξω από το ματάκι της πόρτας…

Ψυχοθεραπευτής : Αναρωτιέμαι, τι σε σταμάτησε?

Δάφνη: Μου μίλησε ξανά η απουσία, αυτή τη φορά από μέσα μου. Κύλησε μέσα από το υγρό στόμα μου.
« Μη, μη του ανοίξεις σε παρακαλώ. Αυτός ο ξένος δεν ήρθε για καλό » μου είπε.

Ψυχοθεραπευτής : Και???

Δάφνη
: Τι και? Το ξέρεις, το ξέρω, το ξέρουμε ακόμη κι όταν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Κανέναν δεν θα αφήσω να μου σκοτώσει την απουσία του. Είναι το μόνο πράγμα που μου έχει μείνει για να τον θυμάμαι.

Ψυχοθεραπευτής : Αναρωτιέμαι αν ο ξένος, έξω από την πόρτα, ήμουν εγώ Δάφνη? Ίσως φοβάσαι ότι θέλω να σκοτώσω κάθε όμορφη μνήμη που σου θυμίζει η απουσία του. Ποτέ δεν είπα ότι η σωτηρία σου θα επιτευχθεί με τον θάνατό του.

Δάφνη: Δεν σε πιστεύω, δεν πιστεύω κανέναν πια. Πάμε να φύγουμε!

Ψυχοθεραπευτής : Ποίοι? Δάφνη μ’ ακούς? Δάφνη!

ΑΝΤΕ ΣΠΑΣΕ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΕ

Κυριακή 27 Μαΐου 2007

σε παρακαλω πολυ! ελα τωρα που δεν καταλαβαινεις! κατω η υποκρισια! ΘΕΟΣ!

μαυρη κι αραχνη! απαντα:??? τι να πεις...

Η απάντηση μου στον ΚΟΥΒΑ

Caesar propter frumenti inopiam legiones in hibernis multis conlocat.Ex quibus quattuor in Nerviis hiemare iubet et tribus imperat in Belgis remanere.Legatos omnes frumentum in castra
importare iubet.Milites his verbis admonet:<>.

Υ.Γ.
Ώπα ρε μορφωμένε Κουβά αν είσαι μάγκας μετέφρασε μου αυτό το κείμενο!!!

Τετάρτη 16 Μαΐου 2007

Ο ζηλιάρης σύζυγος

Στις μέρες μας όπου γυρίσεις το βλέμμα σου θα βρείς ένα αντρόγυνο που ζηλεύει ο ένας τον άλλο.Έτσι και το δικό μου βλέμα εστίασε πάνω σε έναν πόλύ ζηλιάρη άντρα.
Αυτός ο άντρας ζήλευε τόσο πολύ τη γυναίκα του, που δεν την άφηνε στιγμή από τα μάτια του, την παρακολουθούσε όπου κι αν πήγαινε.Βέβαια την ώρα της δουλειάς του δεν μπορούσε να ξέρει τι κάνει η γυναίκα του κι αυτό τον τρέλαινε, γι' αυτό την έπαιρνε κάθε μία ώρα στο τηλέφωνο για να δει αν είναι σπίτι.
Αυτό φυσικά είχε κουράσει την σύζυγό του, που ούτε στην τουαλέτα μπορούσε να παει μήπως και δεν προλάβαινε να το σηκώσει το τηλέφωνο και μετά γινόταν χαμός.Οπότε σκέφτηκε να του κάνει ένα χουνέρι...
Μια μέρα έτσι όπως ο ζηλιάρης σύζυγος την έπαιρνε τηλέφωνο από την δουλειά για να διαπιστώσει αν είναι σπίτι, η γυναίκα του δεν το σήκωνε επίτηδες. Έτσι ο σύζυγος παράτησε όπως ήταν την εργασία του και πήγε αμέσως στο σπίτι για να δει τι γίνεται.
Η σύζυγος μόλις αντιλήφθηκε την άφιξη του άντρα της για να τον κάνει να τρελαθεί πήγε και κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι.Ο άντρας της μπαίνοντας στο σπίτι και καταλαβαίνοντας την απουσία της γυναίκας του, άρχισε να την ψάχνει παντού. Τι στην ταράτσα πήγε, τι στην κουζίνα την έψαχνε,τι μέσα στις ντουλάπες...Πουθενά δεν την έβρισκε.Που να φανταζόταν οτι ολόκληρη γυναίκα ήταν κάτω από το κρεβάτι;
Έτσι ο σύζυγος κουρασμένος από το ξενύχτι στη δουλειά και μη εχοντας άλλες αντοχες λέει:<<Δεν πειράζει τώρα δεν σε βρίσκω, θα σε ψάξω αργότερα γιατί νυστάζω>>...

Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

το κουλο φτυαρατσι!

μια φορα κι εναν καιρο ηταν ενα ομορφο φτυαρατσι που του κρεμασαν ενα κουδουνακι!
παρε μια κουβερτουλα να το κρυψεις φτυαρατσι
γιατι μας εσπασε τα νευρα το ντριν-ντριν απ' το κουδουνακι!

Σάββατο 12 Μαΐου 2007

Αυτόπτης μάρτυρας

Εγώ τους είδα -λεει- τους δυο διαρρήκτες πίσω απ' τις γρίλιες
να παραβιάζουν την απέναντι πόρτα. -Δε φώναξα διόλου.
Είχε φεγγάρι. Φαίνονταν καθαρά τ' αντικλείδια τους
και τα στολίδια του γύψου στον τοίχο. Περίμενα πρώτα
να φωνάξουνε οι άλλοι από δίπλα. Κανένας δε φώναξε.
Έφυγα, απ' το παράθυρο, κάθησα στην καρέκλα, ακούμπησα
το μέτωπό μου στο μάρμαρο του τραπεζιού, και θαρρώ
που αποκοιμήθηκα πλάι στο φτωχό μαλανωμένο χέρι
του παιδιού που δεν προβιβάστηκε. Μέσα στον ύπνο μου
μ' έπιασε πονοκέφαλος απ' το φεγγάρι. Τα χαράματα
μου χτύπησαν την πόρτα. Ήταν οι δυο διαρρήκτες
κρατώντας δυο ωραίες ανθοδέσμες. Μπήκα στην κουζίνα
να βάλω τα λουλούδια στο νερό. Γυρίζοντας πίσω,
μ' ένα βάζο στο κάθε μου χέρι, δεν τους βρήκα.

Γιάννης Ρίτσος

We really need some...

Πέμπτη 10 Μαΐου 2007

Καλά μύγα ειμαι;

Ένα απογευματάκι ένα πολύ κουλό αντρόγυνο ξεκίνησε να πάει να ξεσκάσει.Ήρεμοι και χαλαροί περνούσαν ξέγνοιαστες ώρες δίπλα στη θάλασσα...Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.
Στο γυρισμό για το σπίτι άκουγαν τα αγαπημένα τους τραγούδια στο ραδιόφωνο. Τραγουδούσαν και γελούσαν. Είχαν περάσει μια πολλή όμορφη μέρα μέχρι την στιγμή που η γυναίκα ζαλισμένη ζήτησε να βγει απο το αυτοκίνητο γιατι δεν μπορούσε άλλο ψάχνοντας για παρκινγκ, ο άντρας της όπως πάντα αγχωτικός της είπε να βγεί γρήγορα για να μην τους περιμένουν οι άλλοι οδηγοί. Και τότε έγινε το μοιραίο... Η γυναίκα ζητώντας τα κλειδιά του σπιτιού απο τον αντρα της και έχοντας βγει η μισή απο το αυτοκίνητο ξαφνικά με μια κίνηση βρίσκεται κάτω απο αυτό.
Οπως καταλαβαίνετε ο αγχωμένος σύζυγος ακούγοντας τα κορναρίσματα ξεκίνησε προτού προλάβει να βγει η σύζυγός του από το Ι.Χ.Ε!
Και τότε άρχισαν τα κοσμητικά επίθετα όπως: Καλά ανθρωπέ μου μύγα είμαι και δεν με είδες? Ηλίθιος είσαι?
Και ο σύζυγος αντι να καταλάβει το λάθος του και να τη βοηθήσει της αποκρίθηκε: Καλά πας καλά μου φωνάζεις μέσα στη γειτονιά?


Υ.Γ.
Δεν είναι πραγματικά το ιδανικό ζευγάρι για τις κουλές ιστορίες;

Δευτέρα 7 Μαΐου 2007

δεν εχεις ιδεα ποσο το θελω ολο αυτο!

Ναι,έτσι θα γίνει....Όσο σου το γράφω το ταξιδεύω..Και χαμογελάω..
Θα κοιμόμαστε κατά τις 10...άντε 10 και μισή...και θα ξυπνάμε πάντα πριν να βγει ο ήλιος ..
.θα κάνουμε καφέ και θα τον περιμένουμε ...πόσο όμορφη η μυρωδιά του καφέ τα πρωινά...και θα έχουμε αυτές τις κούπες τις μεγάλες να νομιζουμε ότι δεν θα τελειώσει ποτέ...
και θα τον περιμένουμε και θα του λέμε ...¨πάλι σε προλάβαμε¨..και εκείνος θα μας ανταμείβει με μερικές απο τις αχτίδες του..Θα κοιτάμε τη θέα από το μπαλκόνι και δεν θα την χορταίνουμε...
Η δική μας η θέα θα είναι η καλύτερη ...όλοι θα την ζηλεύουν...εκεί θα σταματάμε τον χρόνο...ναι θα μπορούμε...μη ρωτήσεις πως ...είναι μυστικό...Θα κάθεται μαζί μας και θα μας λέει ιστορίες ...
Να ξεχνιέται...
Μετά θα κάνουμε τη γάτα,το σκύλο και ό,τι άλλο θα έχεις μάθει...τον ήλιο είπαμε θα τον χαιρετάμε πρωί πρωί..και θα γελάμε...θα γελάμε πολύ ..όχι για να ξεχάσουμε..έτσι...γιατί έτσι μας αρέσει..

Έπειτα θα κατηφορίζουμε στης Άννας ..με τα μήλα..Εκεί θα είναι όλοι κάθε πρωί...θα της κάνεις παρατηρήσεις για όλα αυτά που κρεμάει στους τοίχους και εκείνη θα φωνάζει το όνομα σου σαν να σε ξέρει από παλιά.. θα ζητάμε ζεστά κρουασάν ..και καφέ ..και πάλι θα γελάμε ...και μετά θα σωπαίνουμε για λίγο ....μέχρι να πάμε πίσω ....και να λύσουμε την σιωπή πάνω στα χαρτιά...Σου είπα για τα γραφεία μας ε ? Γεμάτα πολύχρωμα χαρτιά και μολύβια ...αλλά δεν θα τα χρησιμοποιούμε..όχι πάντα.Αφού είμαστε τεμπέληδες ...Ξέρεις τι θα κανουμε....θα τα ηχογραφούμε και μετά θα λέμε σε όλους ότι αυτή είναι καλύτερη και πιο έγκυρη μέθοδος ...μπορεί και να ναι...
Θα μοιραζόμαστε αυτά που φτιάχνουμε και ο ένας θα επεμβαίνει στου άλλου ...και θα γίνονται καλύτερα..Πιο πολύ θα μας αρέσει να επεμβαινουμε παρά να φτιάχνουμε..μου το υπόσχεσαι αυτο?..και θα γελάμε..αυτό στο υπόσχομαι..
Και θα σου λέω άντε να μαγειρέψεις κάτι να φάμε τώρα..Εσύ το έχεις αναλάβει αυτό...και εγώ θα προσποιούμε οτι σε βοηθάω ...θα βάζω μουσική..όχι πολύ δυνατά..και το σπίτι θα γεμίζει μυρωδιές και τραγούδια...και εγώ θα μιλάω για τα τραγούδια του Μάνου..και συ θα κάνεις σαν να μην στα έχω ξαναπεί...θα βάζουμε και κάστανα στο τζάκι..για το άρωμα και γιατί μου αρέσει σαν εικόνα..
Και τότε θα μιλάμε γι αυτούς που ξέρουμε..με λίγη κακία..ξέρεις τι λέω..δεν με παρεξηγείς εσύ..και θα γελάμε...θα διαβάζουμε τα μηνύματα που θα μας στέλνουν και θα απαντάμε παρέα..και θα τους καλούμε να έρθουν για να πάμε να μαζέψουμε κάστανα...από τα μονοπάτια που μόνο εμείς θα ξέρουμε...και εκείνοι θα έρχονται ..Και θα μας φέρνουν καλούδια από την πόλη..εμείς θα κάνουμε πως μας έχει λείψει...και θα κάνουμε σχέδια για το πότε θα κατέβουμε..και θα παίζουμε παιχνίδια ..και θα μαλώνουμε ...μονιασμένοι..θα πίνουμε αγριοτσουκνίδα...θα έχουμε μάθει να την φτιάχνουμε μόνοι μας ...σπιτική ...θα κάνουμε ότι μας αρέσει και θα είμαστε πολύ μούρη..ε??
Πότε πήγε 10...Άντε πάμε για ύπνο θα σου λέω και εσύ θα λες να κάτσουμε λίγο ακόμα αλλά τα μάτια σου θα κλείνουν ...δεν θα μπορείς να τον νικήσεις τον ύπνο..και έτσι όπως θα ακουμπάς στο μαξιλάρι θα χεις κιόλας κοιμηθεί..
Πέμπτη αύριο......Τι ωραία!!!
Καληνύχτα σου δεντράκι...