Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

Καλό μήνα!!!


Πιστεύω πως ο μήνας για να μας πάει καλά πρέπει να ξεκινάει με ένα χαμόγελο! Και τι καλύτερο από αυτό το χαμόγελο που είναι δημιούργημα της φύσης, μου λέτε;Γι' αυτό και εγώ με ένα τέτοιο χαμόγελο σας εύχομαι καλό μήνα και να περάσετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Η κουλοβιασύνη


Ο καιρός περνά...
δεν το πήρα μυρωδιά
Το φθινόπωρο προσπερνά
κι έρχεται η κακοχειμωνιά!

Μα εγώ χαίρομαι παιδιά!
Φεύγει ετούτη η χρονιά!
Πάμε γι' άλλα με χαρά!
να διαδεχτούμε τη χρονιά!

Τα Χριστούγεννα αρχινάν
μα θα φύγουνε κι αυτά
μα δεν πέφτουμε ξανά
θα 'ρθει Πάσχα με κεριά!

Πωπω βιάστικα ξανά
ήρθαν οι εξετάσεις πια
ωχ και τώρα βρε παιδιά
θα σας κουλάνω πιο αργά;

Υ.Γ.
Το ποίημα αυτό αναφέρεται στην κουλοβιασύνη μου να περάσει αυτός ο καιρός με τις Πανελλήνιες και να έρθει το καλοκαιράκι να αράξω!Χιχι!

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

STOP ΤΑ ΚΟΥΛΑ ΛΟΓΙΑ!!!!


Κάθε φορά που ανεβάζω ένα post περιμένω με αγωνία τα σχόλια σας! Αλλά πάντα είναι τόσο καλά και απορώ σας αρέσει τόσο πολύ αυτό που γράφω ή το κάνετε για να σας συμπαθήσω!Χιχι! Τεσπα από πολλούς έχω ακούσει πως στα blogs γενικά "γλυφόμαστε" και αυτό είναι λάθος τακτική γιατί πάντα πρέπει να λέμε την αλήθεια , πως αλλιώς θα γίνουμε καλύτεροι σε αυτό που αγαπάμε;Δεν ξερω πάντως εμένα με ξενερώνει αυτό κάπως
! Γι' αυτό από εδώ και πέρα σας λέω να με κράζετε ελεύθερα αν δε σας αρέσει κάτι και μη φοβάστε θα συνεχίσω να μπαίνω και να γράφω στα blogs σας και να σας γλύφω το ίδιο!Χιχι! ;-)

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007

Πιστεύω εις ένα Δωδεκάθεον...


O διάλογος γίνεται ένα πρωινό στο σπίτι των κουλών αδελφών.

Λία: Κουλημέρα sister!
Λυδία: Μα τον Δία με τρόμαξες! Καλημέρα σου!
Λία: Τι κάνεις;
Λυδία: Ετοιμάζομαι να πάω να προσευχηθώ στην Ακρόπολη.
(Αφού γύρισε η Λυδία…)
Λία: Θα φας μια κρέπα που έφτιαξα με τα χεράκια μου;
Λυδία: Είσαι τρελή; Θες να με πνίξεις; Για πρωινό πρέπει να φάω οπωσδήποτε δημητριακά! Γιατί η θεά Δήμητρα μ’ έχει καταραστεί να μου κάτσει στο λαιμό αν φάω οτιδήποτε άλλο το πρωί!
Λία: Κουλά αδερφούλα sorry αλλά και εχθές απ’ ό,τι είδα κρέπες δεν έτρωγες;
Λυδία: Τι ασέβεια προς το πρόσωπό μου ήταν αυτή που είπες; Πρόσεχε! Το Δωδεκάθεο του Ολύμπου με στηρίζει, θα ρίξει τον κεραυνό του ο Δίας να σε κάψει και ο Ποσειδώνας θα σε καρφώσει με την τρίαινα του και θα σε δώσει για τροφή στα καρχαρίνια.
Λία: Τεσπα sorry!
Λυδία: Σε συγχωρώ για πρώτη και τελευταία φορά ! Να το ξέρεις! Πάω τώρα για ένα μπανάκι στα ευλογημένα νερά του Ποσειδώνα.
Λία: Ορίστε; Σε ποια νερά θα πας;
Λυδία: Μα τον Δία που έχω μπλέξει! Μα καλά μωρή κουλή είσαι κουφή; Δεν με άκουσες;
Λία: Ε; Ναι! Ναι! (Ξέρετε στους τρελούς λέμε πάντα ναι!)
Λυδία: Ουφ! Χαλάρωσα! Πάω να βάλω και τις ενυδατικές μου τώρα, γιατί η Θεά Αφροδίτη μου έχει δώσει ευχή και κατάρα να της μοιάσω! Τι να κάνω και εγώ;
Λία: Πωπω! Δίκαιο έχεις! Βάσανα που κουβαλάς κι εσύ… Για τις δουλειές του σπιτιού να μη σε ρωτήσω καν αν θα τις κάνεις! Ε;
Λυδία: Τι είπες; Καλά μη μου πεις, δε με νοιάζει, έχω δουλειά… Μα τον Ερμή αυτό το email έχει αργίσει να μου το στείλει αυτός ο άνθρωπος!
Λία: Καλά μην τρελαίνεσαι θα στο στείλει όπου να ‘ναι. Έλα τώρα να φάμε γιατι θα κρυώσει το κρέας!
Λυδία: Το κρέας είναι το κυνήγι της θεάς Άρτεμης; Αν όχι δεν το τρώω!
Λία: Γκρρρρρρρρρρρ… Της Άρτεμης είναι καλέ! Άντε τρώγε τώρα γιατί έχω να μαζέψω τα πιάτα και να διαβάσω μετά!
Λυδία: Μμμ κοινή θνητή, εγώ δε χρειάζομαι να διαβάσω θα έχω τη φώτιση της θεάς Αθηνάς στις Πανελλήνιες.
Λία: Καλααααααα… Όταν βγουν και τα αποτελέσματα, ελπίζω να έχεις και τα σανδάλια του Ερμή, γιατί δε σε βλέπω να γλιτώνεις από τα χέρια του μπαμπά!

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

Oι σημαντικότερες ημερομηνίες μου...


Μετά από την αξιότιμη πρόσκληση του agianni θα σας πω και εγώ με τη σειρά μου τις κουλοσημαντικές ημερομηνίες μου που μου έχουν χαραχτεί βαθιά στη μνήμη, αν και επειδή είμαι ξεχασιάρικο ftuaratsi θυμάμαι στα περισσότερα μόνο τα έτη! Βέβαια δε θα σας τις πω όλες γιατί έχω αρκετές και θα βαρεθείτε να με διαβάζετε! Χιχι!

1995:Δεν είναι τόσο σημαντικό για εμένα αλλά είναι πολύ αστείο! Ήταν τότε που σε ηλικία 6 ετών έπαιζα σκοτεινό δωμάτιο και ένα αγοράκι με ρώτησε την ώρα που είχαν φύγει τα άλλα παιδάκια «Να σου δώσω ένα φιλάκι;» και τότε εγώ του είπα όχι! Αλλά αυτός μου το έδωσε και σαν ντροπαλό Φτυαράτσι που είμαι εξαφανίστηκα από το δωμάτιο! Που να ήξερα 11 χρόνια μετά ότι αυτός θα γινόταν ένας κούκλος ποδοσφαιριστής; Χιχι!

23 Απριλίου 1999:Ο γάμος της μεσαίας μου αδερφής και η αποχώρησή της από το σπίτι! Ήταν κάτι που μου στοίχισε, έπαθα σοκ! Επειδή η Κουλή αδελφή είχε φύγει νωρίτερα, έφευγε μετά και η μεσαία και έμεινα μόνη! Από τα 9 δηλαδή ζω ως μοναχοπαίδι! Ουφ! Τι μέρα κι αυτή; Κλάμα που είχα ρίξει…

19 Μαρτίου 2000: Η γέννηση του Θάνου του μεγάλου μου ανιψιού! Δεν ξέρετε τι χαρά που πήρα όταν τον είδα μέσα στο καροτσάκι!

2001: Η εγκατάσταση της γιαγιάς μου στο σπίτι μας! Πόσο θέλω να το ξεχάσω αυτό το έτος! Γιατί από τότε έγινε η ζωή μου κόλαση, τα νεύρα μου τσατάλια ! Πάνω που είχα το δικό μου δωμάτιο, πετάχτηκα στον καναπέ, επειδή η γιαγιά μου ήθελε τη βολή της και όχι εμένα για να την κλοτσάω στον ύπνο μου! Τότε έδειξα και τα πρώτα συμπτώματα κουλαμάρας! Χιχι!

2002: Όταν πήγα γυμνάσιο και βρήκα τους παλιούς μου συμμαθητές , που τους είχα χάσει χρόνια επειδή είχα αλλάξει σχολείο στην Τετάρτη Δημοτικού!

5 Ιουνίου 2004: Ο γάμος της κουλής μου αδερφής στην Μύκονο! Ήταν ένα γεγονός πολύ χαρούμενο αν και δεν το ευχαριστήθηκα λόγω εξετάσεων αφού έμεινα στη Μύκονο για μία μέρα μόνο!

Αύγουστος 2004: Οι Ολυμπιακοί αγώνες που θα μου μείνουν αξέχαστοι επειδή πήρα λίγο από το αρχαίο πνεύμα ! (Λέμε και καμιά βλακεία να περνά η ώρα, γιατί το μόνο πνεύμα που με διακατέχει είναι το κουλο! Χιχι!)

11 Αυγούστου 2005: Η γέννηση του Δημήτρη του ανιψιού μου που την έζησα από πολύ κοντά μιας και μπαινοέβγαινα στην αίθουσα τοκετού! Αν και την ώρα της γέννησής του έβγαζα βίντεο τον αγχωμένο πατέρα και τον πρόλαβα μόνο με τα αίματα την ώρα που τον κάνανε μπανάκι!

Αύγουστος 2006: Το καλύτερό μου καλοκαίρι! Ήταν τότε που με την Κουλή αδερφή και τον άντρα της διακοπές στην Αγγλία-LA- Αφρική και έζησα την εμπειρία να ταξιδεύεις σε upper class ,(αχ! Δε νομίζω να την ξαναζήσω) την είχα καταβρεί να παίζω με τους μηχανισμούς που είχε το αεροπλάνο!

Φεβρουάριος 2007: Όταν επιτέλους πήρα το πρώτο μου πτυχίο και ας μην ήταν ασήμαντο επειδή ήταν απλά ένα χαρτί αγγλικών του lower !

Αύγουστος 2007: Το πρώτο καλοκαίρι που είχα τόσο σουξέ στα αγόρια! Χιχι!

Σεπτέμβριος 2007: Ανέπτυξα επιτέλους μια καλύτερη σχέση με το αγόρι που ονειρεύομαι εδώ και 6 χρόνια και ας είναι φιλική! Από το τίποτα καλό είναι κι αυτό! Που θα μου πάει; Χιχι!

Μάιος 2008: ;-) Ωχ τι έγινε με πήρε η κατηφόρα; Ή έγινα μέντιουμ; Όχι τίποτα από τα δύο απλά τότε θα γίνει ένα γεγονός πολύ συνταραχτικό όπως η γέννηση της ανιψιάς μου ή του ανιψιού μου!

Τώρα αρκετά σόλαρα εγώ οπότε θα δώσω το έναυσμα να σολάρουν και οι:
1)Laxanaki
2)Dark_era
3)melina
4)manos s.
5)if..igeneia

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Πώς ονομάστηκε το blog μου koules-istories ξέρετε?


Μετά από την πρόσκληση που μου έκανε το αγαπημένο μας papei θα σας διηγηθώ πως βγήκαν οι κουλές κουλές!Χαχα!Όλα άρχισαν ένα βράδυ, ωχ πρέπει να το πάρω αλλιώς σαν παλιά ταινία μου ακούγεται!Τεσπα είχα βγει με την αδερφή μου και κάτι φίλους της και λέγαμε διάφορα κουλά όπως πάντα!Εεε εκεί που τα είχανε πιει γιατί εγώ είχα μεθύσει μόνο με coca-cola η κουλή, λέει μια φίλη δεν κάνουμε ένα blog να λέμε τα κουλά που κάνουμε?Ε φυσικά όλοι ήταν μέσα!Μου λένε θες να γράφεις και εσύ?Εγώ τότε ούτε blog ήξερα τι σημαίνει αλλά μιας και ήμουν αρκετά κουλή δέχτηκα!Και τελικά μαζευτίκαμε όλοι οι λεγόμενοι κουλοί και είπαμε να κάνουμε τις κουλες ιστορίες, μιας και λατρεύουμε τη λέξη κουλή-κουλές!Νομίζω το έχετε καταλάβει!Όλα που λέτε ξεκίνησαν κάπως έτσι...Και τώρα εγώ προσκαλώ με τη σειρά μου τον hari για να ξεφύγει λίγο από τις σκέψεις του και όποιον άλλο κουλοεπισκέπτη μου επιθυμεί να μου κάνει την τιμή!

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Λάθη!!!


Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη, άλλοι κάνουμε μικρά λάθη και άλλοι μεγάλα . Αλλά η ζωή είναι μπροστά μας για να τα διορθώνουμε.
Εγώ πάντα ως άνθρωπος είμαι πολύ ειλικρινής! Μισώ το ψέμα, ώσπου έπεσα στην παγίδα του και γλυκάθηκα από την αίσθηση του. Γιατί πολλές φορές μ’ ένα ψέμα λύνονται τα πάντα. Σ’ εμένα όμως δεν έτυχε αυτό και έπεσα στην παγίδα του!
Την Κυριακή έκανα το μεγαλύτερό μου λάθος, είπα ψέματα στους γονείς μου πως πήγα στο φροντιστήριο και έγραψα το διαγώνισμα ενώ στην πραγματικότητα ήμουν σπίτι και διάβαζα τα μαθήματα της εβδομάδας. Ήταν η μεγαλύτερη βλακεία μου γιατί είχα διαβάσει, απλά επειδή η συμμαθήτριά μου ήταν άρρωστη, είπαμε να το γράψουμε από βδομάδα μαζί, έτσι κι αλλιώς το ίδιο θα ήταν. Πήρα και το φροντιστήριο και μου είπαν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και να πάω όποτε μπορώ. Έτσι έμεινα ήσυχη, ώσπου την Πέμπτη με πήραν τηλέφωνο από το φροντιστήριο…Το σήκωσε ο πατέρας μου και τον ενημέρωσε πως δεν πήγα την Κυριακή, βέβαια το χειρότερο ήταν που δεν τους πίστεψε και τους έβγαλε τρελούς , γιατί λέει ο δικό μου παιδί θα μου το έλεγε! Μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Αργότερα γυρνώντας στο σπίτι (επειδή ήμουν στο φροντιστήριο όταν έγινε το σκηνικό), μου λέει ο μπαμπάς « Καλά με πήρε τηλέφωνο η γραμματέας και μου είπε πως δεν πήγες την Κυριακή» και λέω και εγώ, γιατί όταν λες ένα ψέμα μετά τα συνεχίζεις για να το καλύψεις «Καλά χαζή είναι αυτή; Μάλλον θα με μπέρδεψε με την άλλη Άννα» και είχα τόσο πιστικό βλέμμα που δε φαινόταν το ψέμα μου και τότε τους ακούω να λένε «Πωπω τι ανεύθυνοι που είναι που παίρνουν έτσι τηλέφωνο σε λάθος παιδιά κι αν κανένας πατέρας ήταν τρελός και σκοτωνε το παιδί του στο ξύλο τι θα γινόταν;» και όσο τους άκουγα γινόμουν χάλια, οι τύψεις με έζωναν, μέχρι που η μάνα με αποτελείωσε λέγοντας «Μα στο είπα ότι λέει αλήθεια ποτέ δε μας λέει ψέματα, εγώ πάντα την εμπιστεύομαι». Ε και μετά από λίγο μου ζητάει ο πατέρας ή αλλιώς Βρούτος όπως συνηθίζω να λέω το τηλέφωνο μαζί με τον αριθμό του φροντιστηρίου…Εγώ μέσα στο δωμάτιο κακκαλώνω και αρχίζω να κλαίω και να γεμίζω τα τετράδια μου με τη λέξη «ΣΚΑΤΑ» Δεν άντεχα την πίεση άλλο ώσπου του πάω το τηλέφωνο και τους λέω όλη την αλήθεια! Δηλαδή πως θα το έγραφα μέσα στην εβδομάδα και έτσι δεν υπήρχε λόγος να τους το πω, γιατί ήξερα πως θα μου φώναζαν και θα μου έλεγαν και πάλι να μην κοιτάω τι κάνουν οι άλλοι! Τεσπα εγώ μετά από αυτά περίμενα να φάω τρελό κράξιμο όμως δεν έγινε αυτό! Η μάνα μου έκανε σαν να της έλεγα καμιά κουλοϊστορία μου, δηλαδή σα να μη συνέβη τίποτα και ο πατέρας μου, που είναι συνήθως νευρικός, μου είπε απλά πως είμαι μεγάλο κορίτσι και πως η μόνη μου κύρωση είναι να μη βγω για ένα μήνα! Βέβαια αυτό που ένιωθα εγώ ήταν χειρότερο από αυτή την τιμωρία (που ξέρω κιόλας πως δε θα την κρατήσει), γιατί μέσα μου ήμουν σκατά νιώθοντας πως έχασα την εμπιστοσύνη τους.
Σήμερα όμως είμαι πολύ καλύτερα γιατί έμαθα ότι η κουλή αδερφή μου έκανε το ίδιο δηλαδή κοπάνα στα 14 της και την κάρφωσε η άλλη μου αδερφή την ώρα του φαγητού και πέθανα στα γέλια !Λέτε να είναι οικογενειακό μας; Χιχι!

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

Είπαμε αδύνατες αλλά όχι και έτσι!

Oι παρακάτω φωτογραφίες είναι τα λανθασμένα πρότυπα που πέρνουμε εμείς τα κορίτσια και για να τους μοιάσουμε πέφτουμε πολλές φορές θύματα της νευρικής ανορεξίας και σας λέω εγώ,σας φαίνονται οι παρακάτω κοπέλες τόσες ωραίες ωστε να τις έχουμε πρότυπα;Εμένα πάντως όχι! Και γι' αυτό όταν μου είπε μια συμμαθητριά μου οτι είμαι πολύ αδύνατη και έχω νευρική ανορεξία, θύμωσα και τις φώναξα! Το θεωρώ βρισιά πια! Και δεν συμαίνει πως όποιος είναι ελαφρύτερος 5-10 κιλά από το κανονικό είναι ανορεξικός,γιατί έχω ως παραδειγμα τον εαυτό μου που όλη μέρα τη βγάζω στο ψυγείο και δεν πέρνω εύκολα κιλά! Τι σημαίνει πως είμαι ανορεξική; (Ουφ το θυμήθηκα και θύμωσα πάλι). Τασπα δείτε τις φωτογραφίες και τα συμπεράσματα δικά



σας!

Τελικά ποιος είναι ο κουλότερος οδηγός;


Το πρωί ήμουνα στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τί να
δω...
μια γκόμενα με μια κουρσάρα, με πατημένα 120, να
κοιτάζεται στον πλαϊνό
καθρέφτη και να βάζει κραγιόν !!!...
Και φυσικά, έτσι αφηρημένη, είχε αρχίσει να μπαίνει στη
λωρίδα μου!...
Τρόμαξα τόσο που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή απ' το
ένα χέρι και το
σάντουιτς από το άλλο.
Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα, μου
φεύγει και το
κινητό
όπως το κρατούσα με τον ωμό και μιλούσα, πέφτει μέσα στον
καφέ που είχα
ανάμεσα στα πόδια μου, έγιναν τα πλήκτρα του laptop
σκατά...
...πάλι καλά που δε βράχηκε η εφημερίδα που είχα πάνω στο
τιμόνι...

...Γυναίκες οδηγοί, σου λέει μετά!

Υ.Γ.
Ένε email που έλαβα και δικαιώνει επιτέλους τις γυναίκες!Χιχι!