Χωρισμός =θάνατος!
Άλλοτε βιολογικός θάνατος και άλλοτε ψυχολογικός θάνατος.Ποιος όμως από τους δύο θανάτους είναι ο καλύτερος;Εγώ ψηφίζω ότι ο βιολογικός θάνατος είναι ο καλύτερος χωρισμός, γιατί χάνεις μεν αυτόν που αγαπάς, αλλα μετά συνηθίζεις με την ιδέα έλλειψής του, ενώ αν ξέρεις πως ο άλλος ζει και είστε και οι δύο μαζί κάτω από τον ίδιο ουρανό σε πιάνει τρέλα, γιατί δεν μπορείς να ξεχάσεις την απουσία του και τον σκέφτεσαι συνέχεια.
10 κουλοσχολίασαν:
Να σου πω εγώ ποιος είναι ο καλύτερος; Από θερμοπληξία.
Θέμα είναι αυτό που διάλεξες με τέτοια ζέστη;!
Ftuaratsi mou gluko, o psuxologikos thanatos einai mia xara giati shmainei oti den sou kaigetai pleon karfi gi to allon, eite zei eite oxi. To kako einai otan autos/auth s'exei diagrapsei apo mesa tou/ths enw gia sena einai akomh zwntanos/h! Epishs kamia fora o bilogikos thanatos suberilambanei ton psuxologiko opote h ousia brisketai sto sunaisthma ki oi erwthseis einai oi ekseis: einai ta sunaisthmata sou gia ton allo nekra h zwntana, ta exeis thapsei h ta exeis ekfrasei, ta exeis apodektei kai poreutei analogws h zeis mesa sthn arnhsh ktl.?
pan:τι να κάνω;Σήμερα το συζητάγαμε αυτό το θέμα και μου ήρθε η ιδέα!
teleiwmenh:Όπως πάντα έχεις δίκαιο!Τι να πω;Σου βγάζω το καπέλο!!!
Εγώ προτιμώ το λουκουμοθάνατο! Άντε, ρε, που σκέφτεσαι θανάτους! Κι άμα δεν σε σκέφτεται ο καρμίρης, τόσο το χειρότερο γι' αυτόνανε!
o σκύλος της βάλια κάλντα:Δικαιο έχεις κλάνεται ο θάνατος, ζήτω η ζωή!!!
ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. ο θάνατος.
σε πολλές μορφές και με πολλούς τρόπους στην κυριολεξία δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις, για να μπεις σε κουλά φιλοσοφικά ερωτήματα και διλήμματα.
στις σχέσεις δε ο θάνατος κουλοφέρνει όσο τίποτε. τι ωραίο θέμα αλήθεια...
αρκεί να μην το πας στα παραφυσικά, αλλά γιατί να μην το πας; οχι δεν θα το πας. facts, δεν έχουμε! οπότε πως θα πεις κουλές φαντασματοκαταστάσεις; θα μου πείτε αυτό δεν μας εμπόδισε σε άλλα. αλλά ο σουπερ κουλοφαντασματολόγος ο Χαρδαβέλλας μας κάλυψε όλους right?
ο καλύτερος χωρισμός είναι ο χειρότερος, ο τελειωτικός. δηλαδή ο βιολογικός.
και τώρα ένα ερώτημα, εγώ που λατρεύω να γράφω για το θάνατο, και δεν κολώνω να πω κουλά για το θέμα, πόσες φορές χτύπησα ξύλο όσο έγραφα αυτό το σχόλιο;
α)1
β)14
γ)μέχρι να φύγω από το ποστ θα χτυπάω με ότι βρω ό,τι ξύλο υπάρχει μπροστά μου.
Τι να σου πω poulakida μου η σωστή απαντηση είναι το γ;Γιατί όσο και αγαπημένο θέμα να είναι ο θάνατος αλλο τόσο και εμείς αγαπάμε τη ζωούλα μας.Σωστά;
ah, la dolce vita...
πικρίζει πολλές φορές αλλά είναι θέμα συνταγής, και γούστου! σε πολλούς αρέσει και το πικρό και το γλυκό κι έρχεται μια μέρα ο θάνατος και σου παίρνει το κουταλάκι από το χέρι άλλες φορές πάνω που άνοιξες το βαζάκι, άλλες εκεί που κόντευες να το τελειώσεις.
τι ωραία πράγματα που λέμε..
λέω να φέρω τους λίγους ανυποψίαστους επισκέπτες του αυτοκαιτοαλλο κατά δω, οι κουλές ιστορίες πρέπει να διαδοθούν! και να μια καλή ευκαιρία με την κουλή αυτή τοποθέτηση όλων μας πάνω στον θάνατο και στις σχέσεις, με αφορμή το ποστ σου φτυαράτσι.
Kουλοί ενωμένοι ποτέ νικημένοι!!!Όλοι οι κουλοί ευπρόσδεκτοι!!!
Δημοσίευση σχολίου